Siklodekstrin (CD) ditemui oleh Vellier pada tahun 1891. Sudah lebih seabad sejak penemuan siklodekstrin, yang telah berkembang menjadi subjek paling penting dalam kimia supramolekul, yang mengandungi kebijaksanaan dan tenaga kerja ramai saintis dan ahli teknologi. Villiers adalah orang pertama yang mengasingkan 3 g bahan yang boleh dihablurkan semula daripada air daripada 1 kg pencernaan kanji Bacillus amylobacter (Bacillus), menentukan komposisinya menjadi (C 6 H 10 O 5)2*3H 2 O, yang dipanggil - tepung kayu.
Siklodekstrin (selepas ini dirujuk sebagai CD) ialah serbuk kristal putih dengan ciri tidak toksik, tidak berbahaya, larut air, berliang dan stabil, yang merupakan oligosakarida kitaran dengan struktur rongga kompleks yang terdiri daripada pelbagai molekul glukosa yang disambungkan pada bahagian kepala. dan ekor. Struktur molekul siklodekstrin adalah jenis rongga kitaran, kerana struktur khasnya, sifat hidrofilik luaran dan hidrofobik dalaman, ia sering digunakan untuk membentuk kemasukan atau pengubah untuk memperbaiki sifat fizikal dan kimia bahan terbenam. Siklodekstrin yang mengandungi 6, 7 dan 8 unit glukosa, iaitu α-CD, β-CD dan γ-CD, biasanya digunakan dalam aplikasi praktikal, seperti yang ditunjukkan dalam Rajah 1. Siklodekstrin digunakan secara meluas dalam bidang penstabilan perisa makanan dan wangian, perlindungan komponen fotosensitif, eksipien farmaseutikal dan agen sasaran, dan pegangan wangian dalam bahan kimia harian. Antara siklodekstrin biasa, β-CD, berbanding dengan α-CD dan γ-CD, digunakan secara meluas dalam pelbagai bidang kerana saiz struktur rongga yang sederhana, teknologi pengeluaran matang dan kos terendah.
Betadex Sulfobutyl Ether Sodium(SBE-β-CD) ialah terbitan β-siklodekstrin (β-CD) terion yang telah berjaya dibangunkan oleh Cydex pada 1990-an, dan ia adalah hasil tindak balas penggantian antara β-CD dan 1,4-butanesulfonolakton. Tindak balas penggantian boleh berlaku pada kumpulan 2,3,6 karbon hidroksil unit glukosa β-CD. SBE-β-CD mempunyai kelebihan keterlarutan air yang baik, nefrotoksisiti rendah dan hemolisis kecil, dsb., ia adalah eksipien farmaseutikal dengan prestasi cemerlang, dan ia telah lulus kelulusan FDA A.S. untuk digunakan sebagai eksipien untuk suntikan.
1. Bagaimana untuk menyediakan kompleks inklusi antara API/ubat/NME/NCE dan siklodekstrin?
Kompleks kemasukan yang mengandungi siklodekstrin boleh disediakan dalam pelbagai cara, seperti pengeringan semburan, pengeringan beku, menguli dan pencampuran fizikal. Kaedah penyediaan boleh dipilih daripada beberapa ujian awal untuk menentukan kecekapan kemasukan bagi kaedah tertentu. Untuk menyediakan kompleks dalam bentuk pepejal, pelarut perlu dikeluarkan pada langkah terakhir proses. Penyediaan kemasukan atau kompleks dalam medium akueus adalah sangat mudah menggunakan hydroxypropyl-β-cyclodextrin (HPBCD). Prinsip umum melibatkan melarutkan jumlah kuantitatif HPBCD, mendapatkan larutan akueus, menambah bahan aktif kepada larutan ini dan mencampurkan sehingga larutan yang jelas terbentuk. Akhirnya, kompleks itu boleh dikeringkan secara beku atau dikeringkan dengan semburan.
2. Bilakah saya harus mempertimbangkan untuk menggunakan siklodekstrin dalam formulasi saya?
① Ini boleh menjejaskan bioavailabiliti apabila bahan aktif kurang larut dalam air.
② Apabila masa yang diperlukan untuk mencapai paras darah berkesan ubat oral adalah berlebihan disebabkan oleh kadar pelarutan yang perlahan dan/atau penyerapan yang tidak lengkap.
③ Apabila perlu untuk merumuskan titisan mata berair atau suntikan yang mengandungi bahan aktif tidak larut.
④ Apabila bahan aktif tidak stabil dalam sifat fizikokimia.
⑤ Apabila kebolehterimaan sesuatu ubat kurang baik disebabkan oleh bau yang tidak menyenangkan, pahit, astringen atau rasa yang merengsa.
⑥ Apabila diperlukan untuk melegakan kesan sampingan (seperti tekak, mata, kulit, atau kerengsaan perut).
⑦ Apabila bahan aktif disediakan dalam bentuk cecair, bagaimanapun, bentuk ubat yang diutamakan ialah tablet stabil, serbuk, semburan berair, dan seumpamanya.
3. Adakah sebatian sasaran membentuk kompleks dengan siklodekstrin?
(1) Prasyarat am untuk pembentukan kompleks kemasukan berguna secara farmaseutikal dengan sebatian sasaran. Pertama, adalah penting untuk mengetahui sifat sebatian sasaran, dan dalam kes molekul kecil, sifat berikut boleh dipertimbangkan:
① Biasanya lebih daripada 5 atom (C, O, P, S dan N) membentuk tulang belakang molekul.
② Biasanya kurang daripada 5 cincin pekat dalam molekul
③ Keterlarutan kurang daripada 10 mg/ml dalam air
④ Suhu lebur di bawah 250°C (jika tidak, perpaduan antara molekul terlalu kuat)
⑤ Berat molekul antara 100-400 (semakin kecil molekul, semakin rendah kandungan ubat kompleks, molekul besar tidak akan masuk ke dalam rongga siklodekstrin)
⑥ Caj elektrostatik terdapat pada molekul
(2) Untuk molekul besar, kebanyakan kes tidak akan membenarkan pengkapsulan lengkap dalam rongga siklodekstrin. Walau bagaimanapun, rantai sampingan dalam makromolekul boleh mengandungi kumpulan yang sesuai (cth., asid amino aromatik dalam peptida) yang boleh berinteraksi dengan dan membentuk kompleks separa dengan siklodekstrin dalam larutan akueus. Telah dilaporkan bahawa kestabilan larutan akueus insulin atau peptida, protein, hormon dan enzim lain telah bertambah baik dengan ketara dengan kehadiran siklodekstrin yang sesuai. Dengan mengambil kira faktor di atas, langkah seterusnya adalah menjalankan ujian makmal untuk menilai sama ada siklodekstrin mencapai sifat berfungsi (cth., kestabilan yang lebih baik, keterlarutan yang lebih baik).
